Leftusya Şiiri - Süleyman Toprak

Yıkılmadık dağ kalmadı
Nerden çıktı bu yorgun fırtına
Adın hiçbir cümlede kabuk bağlamadı
Öznesiz,yüklemsiz,harekesiz
Yıldız yüzlü Leftusya.

İs(t) imle ateş arasında
Rahibelerin etek altlarına
Kaç kez değdi parmakların
Ki parmaklar her kadında
Uydusuz çağrılar
Doğurgan sevişmeler demektir.
Bir eşi bir daha doğmayacak
Cam yüzlü çocuklara yüklü.

Ki bela
Çöl,
Önce virgül
Vaha.
Sonra nokta.

Ateş ve su Leftusya
İşte hepsi bu
Bir yangından arta kalan küllerimi
Yalnızlığın meme uçlarına dağıt
Çarpsın göğsüne dağ yüzlü çocuklar
Şarkılar adınla akortlansın
Türküler aynı nakaratı tekrarlasınlar.

Elveda
Mesaim burda bitti
Alıp yanıma
Güneş kavruğu yüzümü
Ve çizgilerini alnımın
Gidiyorum
Biliyorum hiç durmayacak
Ateşe rengini veren kızıl süt
Rıhtımda son sallanan el
Bir daha kalkmayacak...