Hiçbirşey kolay değil aslında,
Ama güzellikler yeter,
Mücadele etmen için.
Ya da aşkın kokusu
Bulmanı sağlar yaşamı.
Farklı bir bakış açısı,
Karanlığı soluduğum her gün,
Kötülükle, kinle sarılmışken çevrem,
Tanıdığım herkes yanlışların bir parçasıyken
Bende tek kurtuluşu onlara benzemekte buldum.
Kararan kalbimi yüzeye çıkardım ki,
Görsünler nasılda zararlı olduğumu.
Sanırım dilsizsin, buyüzden sözleri duyamıyorum,
Sinir olduğunu bildiğim halde
Israrla tekrarlıyorum hepsini,
Sesini çıkaramayacağını bilmenin mutluluğuyla...
Evet, kör olmalısın,
Bu yüzden peşimden koşmadın bastonunu çaldığımda,
Gördüklerin yalan değildi,
İlüzyonları beceremem ben.
Bana ait olan herşey,
Gerçekten de hepsi sende artık.
Ödünç vermedim,
Hiçbirini geri alamayacağımı bilerek
Şimdi gitmek var aklımda
Bu şehri terketmek...
Sahip olduğumu sandığım
Ama hiçbir zaman benim olmayanları
Arkamda bırakmak...
Tüm anılarımı denize atmak...
İkilemlerin yorgunluğu çökmüş üzerime
Bildiğim herşeye karşı çıkmak,
Tüketmiş ruhumu.
Kesin sözlerle konuşan,
Uç doğruları olan ben
Artık vazgeçmişim...
Bir kez daha yalnızlığı hissettim bu akşam
Hiçbirşey eskisi gibi değil,
Sen yoksun bir kere,
Sevgimse karanlıklara gömülmüş...
Ellerim titriyor artık,
Seni düşünmek zor geliyor bana.
Yine geriye bakıyorum özlemle,
Gidenlerin ardından ağlamaya korkmuş,
Yapmacık gülümsemelerle onları yolculamış ben...
Sevginin tanımını unutmuş,
Tutunduğu hayallerde kaybolmuş ben...
Kimsem kalmadı yine bu şehirde,
Bu sabah kar var dışarıda.
Umutsuzluk kapatmış gökyüzünü,
Sevdiklerimse çoktan terketmiş beni.
Keşke diyorum her an,
Keşke hiç tanımasaydım onları.
Beni değiştirecek fırsatı bulamasalardı,
Özgün olmaktan mahrum bir ruh senin ki,
Geriye yalnızca fısıltılar kaldığında konuşmaya cesaret edebilen,
Sessizliğin anlamını çarpıtan bir hata...
Özgüvensizliğin sınırında,
Baskılardan nasibini almış,
Kırılmış ve yanlış kaynaşmış bir kalp
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!