Ledun Denizi Şiiri - Önder Karaçay

Ledun denizinde yüzenler,
Dolambaçsız, beklentisiz suya dalarlar.

Yeryüzünde en dirençli duygudur aşk,
Aşıklar dışlanır, yalnız dışlamazlar.

Aşık incinir, asla incitmez
Yüreği kadife bir kese olanın,
İçinde olurdu sırma bir yumak,
Bu yufka gönle mümkün mü kıymak?

Aşığın duygusu zahiri tariflere sığar mı?
O noktadan sonra benlik olur buhar.

Kainatta aslında bir tek hakikat var,
Bu geniş dünyaya geçmek
Şeytana uyana gelir dar.

İkiliği bir kenara koyarsak,
İki alemin bir yerde olduğu da birbirine uyar.

Bize kimseyi dışlamak yakışmaz,
Dışımızdan içimize gelip, içimizden birileriyle,
Maksatlarına uyan dışlamalara
Vermek zorunda kalıyoruz bir ayar.

Kozasını patlatmış ise o gönül makbul bir diyar,
Kendisi başkalarına ayrı ayrı görünse bile,
Herkese karşı tek görünmek için desene uyar.

Dünya işi ve aşk birbirine karışmamalı,
Aşk dünya işinden soyutlanarak
Çıkılan bir mertebedir,
Gelen ilham ve duygular
Yaratandan bir damar

Yolu tıkananlar için gök yine yarılır
Bir kurtarıcıya ihtiyaç duyarsanız o kurtarıcı kendiniz olun diyenin izinde
Kendini kurtarmak isteyenlere yine yol açılır