Lebünden Olalı Sırr-ı Nihân-ı Cân Rûşen

Lebüñden olalı sırr-ı nihân-ı cân rûşen
Yüzüñden oldı bu hûrşîd-i âsümân rûşen

Niçe ki râzumı cânumda kıluram penhân
Gözüm yaşı ider anı yigân yigân rûşen

Yüzüñ ne âyînedür kim anuñ safâsından
Olur aña nazar idene nakş-ı çân rûşen

Diler ki fehm ide cân agzuñuñ hakîkatini
Ne vehm-ile ola bu nükte-i nihân rûşen

Gözümi ko ki yüzüñe nazar ide bir dem
Ki âb-ı ebr-ile olur rû-yı gül-sitân rûşen

Sabâ saçuñ nefesini irürse hâke ola
Çirâg-ı rûh-ıla eczâ-yı üstühwân rûşen

Lebüñi zikre getürdükde cân olur şîrîn
Yüzüñi yad idicek olur revân rûşen

Çü kimse bilmedi mâhiyyetini sûretüñüñ
Aceb güneşe neden oldı bu nişân rûşen

Saçuñ nikâbı yüzüñden gidicegez görinür
Ki gitdi gice vü gün oldı nâ-gehân rûşen

Yüzüñ hayâli zebân uralı yüregümde
Çirâg u şem bigi olmışam zübân rûşen

Yüregüme urdugu okı ider gözüñ inkâr
Gözüme karşı-y-iken tir-ile kemân rûşen

Bu âh-ı serd-ile yaşum ne-çün ola tîre
Kamu suları çün ider dem-i hazân rûşen

Hayâli serv-kadüñüñ gele diyü gör kim
Ne çeşmeler bu gözümden olur revân rûşen

Kusûr u hûrı göremeye göz olup hîre
Yüzüñ bigi olur-ısa gülşen-i cinân rûşen

Saçuñ hevâsı-y-ıla gün bigi alem oldun
Nite ki rayet-i şâhinşeh-i cihan rûşen

Muhammed-i melikü’l-mülk şems-i devlet-i dîn
Ki adli nûrı-y-ıla oldı her mekân rûşen

Selîl-i şâh-ı cihân Bâyezîd İbni Murad
Sülâle-i şeh-i İslâm u Orhan-ı rûşen

Serir-bahş-i selâtîn u tâc-dâr-i mülûk
Ki olur likâsı-y-ıla çeşm-i hânedân rûşen

Ayagınuñ tozını sürme eylese nergis
Sitâre bigi gözi ola câviœân rûşen

Hayâlüñi görür-ise karañulık düşde
Ola ziyası-la anuñ hemân zemân ruşen

Sabâh mihrüñ-ile urdi dem aceb gündür
Bu ki itdi şem bigi nûr-ıla dehân rûşen

Zuhûrı buldı huzûruñ çü gaybet itdi adû
Bulıt gidicek olur şems bî-gümân rûşen

Muammeyât-ı maânî zamîrüñe iy şâh
Olur niçe kim ider fikrin imtihân rûşen

Kılıcuñuñ suyına irdi âb-ı bahr meger
Ki oldı âyîne-vâr anda her kerân rûşen

Siper yire sala lâle-misâl çünkim ola
Gözine düşmenüñ ol tîg ü ol sinân rûşen

Ne âsitân-durur ol devlet-âşiyân ki ider
Gözine encümüñ ol hâk-i âsitân rûşen

Nicesi münkir olur hasm saña görir-iken
Yüzüñde âyet-i baht-ı ebed ayân rûşen

Kişiye kim ola ol rûz kur çün huffâş
Ne nefi oldugı şah-ı sitâre-gân rûşen

Kapuñ ki hidmet-içün anda cem olur encüm
Olup-durur nite kim râh-ı kehkeşân rûşen

Kılıcuñuñ odına muhterik olur düşmen
Nite ki gün zühal-ıla idicek kırân rûşen

Fisâne oldı Nerîmân u Sâm ol demden
Ki nusretüñ kılıcı oldı bî-fisân rûşen

Senüñ her işde gören azmüñi ki hazmi ola
Bilür ki nice olur emri kün-fe-kân rûşen

Yiter bu hüccet-i kâtı kılıcuña ki oldı
Fütûhı âyeti tâ hadd-i Kîrivân rûşen

Diler ki ola bu eyvâna pâsü-bân keyvân
Ne yüce himmet ider gör bu pâsü-bân rûşen

Güher sehâvetüñüñ korhusından oldı nihân
İde-durur bu işi râst bahr u kân rûşen

Senüñ kemâlüñüñ evsâfı bî-nihâyetdür
Burada acz olur özr-i medhi-hwwân rûşen

Bu rûz-nâmeñe yirinme Ahmedî şâœ ol
Ki rûzigâruñ ide subh-ı kâmu-rân rûşen

Nüvaht itse beni şehri-yâr sözümden
Kamu cihânda ola hûb dâsitân ruşen

İde bu pir-i cüvân-dil cüvân-ıla pîre
Ki ne keremler ider ol şeh-i cüvân rûşen

Güneş bigi söz içinde benem müşârün ileyh
İder bu daviyi tasdik ins ü cân rûşen

Nite ki şem-dilüm cümle nûrdur gerçi
Ki var-durur nefesümde ateş ü duhân rûşen

Nice ki ahber ola bâg u bû-sitân efzûn
Niçe ki ola gül-ile bu hâk-dan rûşen

Bahâr-ı devletüñe irmesün hazân kim anuñ
Olur hevâsı-y-ıla bâg u bû-sitan rûşen

Adûña ki oldı kıyâmına mahşeüñ münkir
Kıyâmet eylesün iy merd-i ser-giran rûşen

Sitâreye çeriñüñ tozı rûşinâyi-yi çeşm
Niçe kim ide gözi hâk-i Isfahân rûşen