Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
O yaşlı kadını tanımasam da, o papatyaları getiren kız çocuğunu... Leblebi şekerlerini verirken sizin içinizdeki o şefkât, dudağınızdaki gülümseme, yüzünüzdeki mutluluk....
Orada ben de vardım sanki. İçimde eski günlerin buruk anıları, içimde gözlerimi yaşartan bir duygu seli...
Ben o güzel insanları çok özledim sevgili Nimet Hanım...
İnan gözümde tütüyorlar o muhterem insanlar...
O sevgi dolu, gözlerinden neşe taşan çocuklar...
Şimdiki çocukların hiç mi hakkı yokbu güzellikleri tanımaya?
Bugün her şiirle içim taşıyor sanki... İyi ki varsınız güzel kalemler, güzel, dost insanlar... Sizleri seviyorum.
İçtenlikle kutluyorum.
Sizi muhabbetle kucaklıyorum. Kaybolmaya yüz tutmuş umutlarım bana yeniden dönüyorlar bunları okuyunca...
Selam ve sevgilerimle sevgili Nimet Hanım...
Tam puan.
Yazlık sinema bahçelerinde gazozun içine attığımız sakız leblebileri gibi...Ne güzeldi..
Sanki hep tanıdık yüzler, yaşanmış anılar herkes için değilse de...
Yüreğinize sağlık sayın Apel...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta