narin boyunlu
tutsan kırılacak bir 'ağıt'ım kendime
kasaba kokulu orta halli ana caddesinde
her gün can sıkıntısına uyanan
mahalle ahalisinden sıradan bir çocuk
arkada eski istasyon
biraz harap
Fransızlardan kalma
komşuda biri
karısını dövüyor her gece
babam sinirli:
dokunsan patlayacak
“Allah yarattı” demedi nitekim bir gün
ara sokaklar toz toprak izbe
teknolojik çip’lerden habersiz
seksekli kaldırım taşları
dans ediyor kalbimizde
sancılı o kadın kim bilir nerede şimdi
tezgâhında kazak dokuyan Müveddet Teyze
koca burunlu Hüsnü Bey Amca yahut
mum yaparken loş bodrumunda
gözbebekleri göverirdi yüz mumluk ampuller gibi
-o yüzden alıştım ispermeçet kokusuna-
kadınına “yastık gülü” derdi hani
o güzellik ki
yattığı yerden
şarkılar söylerdi
sütbeyaz mumlara
neremi okşasan orası ağlıyor şimdi
insanlar terk etmiyor bizi
giden yalnızca zaman
bırakın kalsın!
hiç değilse
özleyişin büyüsü aksın göz yaşlarımdan
ceplerimden yüz paralık çocukluk leblebim bir de...
(22 Haziran 2005)
(YENİ ADANA Gazetesi, 10 Haziran 2013)
Kayıt Tarihi : 22.6.2005 23:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
harika şiiriniz
Öyküsel iç . aslında hiç geçmişinizden bahsetmediğinizi farkettim böylece.
TÜM YORUMLAR (8)