Lebbeyk Şiiri - Soner Ataibiş

Tenim şarkın kara balçığından yoğrulmuş
Gözüm kara
Göğüm kara
ve bahtım karalara bürünmüş
Nesîmî'den miras kalan hissem teslim edilmiş
Yani, yüzülmüş derim bin yezidin elinde
Kuzgun gagalarında pay edilmişim
Katlime şarkılar söylemişler çirkin sesleriyle, alaylı
Kan doğramışlar gözyaşıma
olmamış gören duyan...

Nasır bağlamış korkulardan
Kanıksanmış ölümlerden sonra yükselmiş sesim
Öfke kuşanmışım Ebâbil dudağından
Göğüs kafesimde ihtiyar bir intikam
Sonra, büsbütün cesaret olmuşum sapan taşlarında
Gözlerim barut ,
Gözlerim kan
ve şarkın yumruğudur adım,
geçmiş zamanlardan kalan.

Ne var ki,
Bilsem de kavganın hasını
Bağrım sevda diyârıdır benim
Düştüğünde boynu bir serçenin
Dökülür avuçlarıma gökler
Ve bir ses yürür damarlarımda;
Bin kez zulüm görsen de, bir kere zâlim olma.

Ey zâlim mazlumluğum, çaresiz öfkemin nüvesi
Ey zâlimlikten daha zâlim vicdanım
Coğrafyamın kaderi ey esmer bakışlarım
Ey derya içre susuz dudak
Küflü demir
Kör bıçak
İşte boynum ve işte sunak...