Lazım Olan Şiiri - Muhammet Üresin

Nöbet tutuyor yokluğun kalbimin önünde senin çıkıp gitmeni bekliyor
İlelebet kal n'olursun sen bende inan yaa o geçerse yerine diye içim tir tir titriyor
Lazım olan tek şey sensin bu yüreğe gerisi hep hikaye bırak anlatsınlar onları kim dinliyor
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum duyulmuyor mu sesim senin ordan oysa ki yer gök inliyor

Yanıp yanıp sönüyor ruhum sensizliğe gebe gecelerde içim bir dalgalı bir durgun
Eriyip muma dönüyor umudum azaldıkça ben de hep parçalı bulutluyum
Rahat mıyım sanıyorsun bilki bıçak sırtında kalbim bir yanı yokluğun bir yanı o aptal gururum
Tam ağzımı açacak oluyorum ama hem tüm sözlerim yaralı hem gözlerim suskun

Elime yüzüme bulaştırdım yine bu korkaklığım yüzünden üstüm başım sevda yanığı
Kelimelerin gücü yetse yığardım hepsini kalbinin önüne bilmem içimdekiler kalbine sığar mı
Uzadıkça cümlelerim uzaklaşıyor benden ellerin biliyorum sonrası içim dışım hep kalp yarası
Şarkılar da olmasa ne yapardı bilmem zavallı kalbim gitme kal seviyorum dese başka kim duyardı