Laz Ana Şiiri - Baki Ortak

Laz ana…
Bu gece içim içime sığmıyor,
dalgalı bir deniz gibi içimde kıpır kıpır bir şey dolaşıyor.
Sanki uzak bir yamaçtan, yağmur öncesi esen rüzgâr,
içimde ne varsa alıp önüne katıyor.

Laz ana,
sen bilirsin ya hani,
göğsünde taşıdığın her derdi,
kimselere belli etmeden içinin bir yerine saklardın…
Ben de öyleyim işte bu gece.
Bir yanım susuyor,
bir yanım kopup gelen bir dalga gibi
çırpınıyor durmadan.

Sırtımda geçmişin yorgunluğu,
avucumda geleceğin telaşı…
Arasında bir yerde,
kendi yolumu arıyorum.
Karanlıkta bir türkü söylüyor biri içimde,
sesi tanıdık, sözü tanıdık…
Belki senin sesindir,
belki toprağın,
belki de hiç söylemediğim cümlelerimin yankısı.

Gece ağır ağır çökerken,
kederle sevinç birbirine karışıyor.
Bir bakıyorum ki gülümsemekle ağlamak arasında
incecik bir çizgide yürüyorum.
Bazen o çizgiye tutunamıyor insan,
bazen bir nefes,
bazen bir isim,
bazen bir hatıra yeter dengeni bozmaya.

Ama yine de yürüyorum ana…
Karanlığın içinden kendime ışık arayarak.
Yoldan geçen rüzgâra soruyorum adımı,
dağlara soruyorum sesimi,
yıllar önce kaybettiğim çocukluğuma soruyorum
‘Ben hâlâ kimim?’ diye.

Ve anlıyorum ki,
her insan bir yarasını taşır yanında,
kimisi saklar, kimisi haykırır.
Ben bu gece haykırmak istiyorum belki de:
İçimde büyüyen o anlatılmaz hâli,
denize atar gibi dökmek istiyorum kelimelere.

Sözcük ayırmam, uyak aramam,
diz çöküp bir kalbe dokunmak yeter bana.
Bu gece özgürüm ana,
bu gece içim ne derse o…
Varsın savrulsun kelimeler rüzgârın koynunda,
varsın şiir kendi yolunu bulsun.

Çünkü bilirsin,
insan bazen sadece içini açmak ister.
Bir yargıya değil,
bir gözün sıcaklığına,
bir elin rehberliğine,
bir kalbin merhametine…

Ve ben bu uzun sessizliğin sonunda,
sana bir sır daha bırakıyorum:
Her gece karanlık büyür sandım,
meğer insan karanlıkla büyürmüş.
Meğer kalbin taşıdığını,
dil çoğu zaman taşıyamazmış.

Ama bu gece…
Bu gece içim içime sığmıyor Laz ana…
Gök dar, dünya dar, ben dar.
Bir tek şiire geniş yer var içimde.

Ve bil ki
bu şiirin sonu,
benim yolumun başıdır.
— Kul Ortak

KUL ORTAK