Tenimden aktı gecenin ruh çatlatan
Sessizliğinin parmakları
Karanlıktan medet uman gözlerime
Ağlayışlarımı giydirdim
Düşsüzlüğümden yarınlar peydahlarken,
Dehşetinde parçalandığım ellerinin izine sokuldum.
Eşkâlini verdim meleklere
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta