Layezâl. Şiiri - Mustafa Kemal Serhatlı

Ben seni bilmeden sevdim
Bir hayal kadar sessiz
Parmak uçlarınla yürümüşsün kalbimde
Duymadım sesini
Gelip geçtiğin rüzgârların.

Yabancı bir akşamdı gözlerin
Tanımıyordum rengini,
Bakışlarında titreyen revnakların.
Bundan dı ihtimal pervasızlığım.

Gülümseyişlerine sırdaş olduğum dudakların
Bilmeseydi eğer adımı
Sesinde ki şiire dokunmaktan hep korkacaktım.

Terkedilmiş umutlar gibi muhtezin ve dargın
Uzak bir ihtimalin son durağındaydım
Bir gün,
Firar edip gözlerimden bir âhın
Ruhunda ki güllere dokunacağını anlayamadım.

Bir intizarın nefesiyle yandı bütün kelimelerim
Ne, Gel diyebildim sana
Ne de, geri dönebildim kaybettiğim topraklara.

Ah Lâyezal
Azabı sevgili günahım.

Kalplerinde bir ölümü olsaydı eğer
Bütün umutlarımı ellerimle gömerdim toprağa.
Ve son bir kez bakıp gözlerine
Bu muttasıl yangında eritirdim ruhumu.
Aşk tan ve nefretten başka
Bildiğim her şeyi unuturdum.

21 05 012