Kalem yazmaktan, gözler okumaktan bıkmadı,
Tıpkı toprağın ölenlere tutkunluğu gibi.
Aşk lâyemut yüreklere sarıldı, hiç usanmadan,
Yaşamla ölüm arası labirentin, şatafatlı gölgesi,
Zafer meşalesiyle peşini bırakmadı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
