Lâyefna Şiiri - Osman Baltacı

Lahuti nurlar gibi bir ziyadır Lâyefna
Örümcek gözlerinde zindandır bu dünya!
Kefilim çocuklara, analara ve babalara
Çünkü hasretin doğurduğu;
Her kavuşanın beklediği bir bebektir Lâyefna.

Lâyefna… Lâyefna…

Neden kanımla mermiler yaşatır bu dünya?
Toprağa sancılı sulardan geriye kalan
Harlanan ümidin son bekçisidir hoyrat gönlüm.

Lâyefna… Lâyefna…

Kundağı yağmurlar yüklü sahra çocuğum.
Saçlarından bin leyli usanmadan saklayan
Siyahlara hep siyahlara aşiyan bir kızdır
Lâyefna…

Saçak atların gürbüz sırtında yılmadan çarpışan
Ölüm kadar eski ve diri bir muştuyla
Yaseminler deriyor billur denizi koynuna.
Çünkü yaşamaktan yaşatmaktan bezgin suratlar
Kaygılı, ıssız, madrut ve metruk suratlar
Yüklenirken otobüslere alışamadım Lâyefna…
Bu korkunç bu rezil
Bu vahşet yaşantılı dünyadan
Yılmadan
Tükenmeden
Düşmeden
Uzaklara uzaklara al da git beni Lâyefna...