Lawıke metini gecesi Şiiri - Mesut Doğan

‘’teyzemin anısına’’

okudum.sarı saçlı ama bir kadının
gözlerinden hayatı.
şefkatinde sabahlarken çiseleyen
yağmurlar.
toplayıp demet demet berfinden,
sarı saçlı amalara kokladım.
-----------------
şeyh sait sülietli dedemin,
dilinden düşürmediği
ayetle devam etti yollarım.
vet’tini vez’zeytuni…
------------------
derinleşti yüzündeki çizgiler,
üşüdüm dedi,
üşüdü sanki dünya.
------------------
şems’i gitmiş mevlana gibi
uzadı yol,
uzadı kadın.
uzamış mezar,dedi annem,
baktım
uzamış mezar,
uzamış dağları çewlik’in.
----------------
le le dayıke,
heyrane.
bu gece,
hatıralarımın aklandığı
lawıke metini gecesinde,
örsün istedim nenem.
ürpermiş gecelerini,
teyzemin
-------------
ax zeytunemı,kenemı,
tı xur itay tena menda*
diyerek sarıldığı
uzun soluklu mezarı
öpsün,
öpsün istedim
nenem.
--------------

soludum ve üfürdüm okyanuslara,
muskamdan akan bilinmez
ayetleri. yumuldum memesine
zamanın.
şehvetine hasretin, sustum.
ben ki,haritanın doğusuyla eşleşen tutku,
sustum,
ey sustuğum an,
seni şiire kustum.
-------------------
duan olmazsa neye yararsın
dedi,açtım ellerimi.
Tanrı dedi,
Tanrı dedi.
---------------
ahh bundan sonra anlatamam ki,
ötesini
ötesini

*ah zeytin’im,kızım,sen buralarda yalnız mı kaldın.