Ufacık bir merhem olsa yaraya,
Değer olsa üç beş kuruş paraya,
Baş üstüne konup girse saraya,
Padişah sanırmış kavuk kendini.
Bir senede bir gün olsun izlense,
Sarp mekânı biraz olsun düzlense,
Börtü böcek siper alıp gizlense,
Sığınak sanırmış kovuk kendini.
Kovalanıp köşe bucak kaçınca,
Tüy teleğin sağa sola saçınca,
Birkaç yumurtaya kanat açınca,
Devekuşu sanmış tavuk kendini.
Bindebir bu hali dile getirse,
Böbürlenenleri yere batırsa…
Bir kürsüyü işgal etse otursa;
“Hatibim” sanırmış lavuk kendini.
08.07.2017
Açıklamalar (TDK Sözlük)
Kavuk: Pamuktan yapılmış, üzerine sarık sarılan erkek başlığı
Sığınak: 1. Yağmur, güneş veya çeşitli tehlikelerden korunmak için sığınılacak yer, melce. 2. ask. Özellikle hava bombardımanlarından korunmak için yapılmış yer. 3. mec. Kötülüklerden koruyan, sığınılan kimse veya şey.
Kovuk: Bir şeyin oyuk durumunda bulunan iç bölümü
Hatip: Konuşmacı.
Lavuk: Gereksiz konuşan (kimse)
Ozan Bindebir
Kayıt Tarihi : 8.7.2017 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendini olduğundan fazla sananlara mecazi olarak uyarı...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!