minaresi lavantadan yapay şehirler
körpe kanatlarında ılıman iklimli güneş
orada herkes yoluna yolculuğuna sahip çıksın
kendini ay’ın toprağında yaşayan zümrüdüanka sanma
ve rüyanın içindeki tilkinin sivri dişlerine de sahip değilsin
şuurunu kaybetmiş zamanların üfleyişlerine
dirençli kalmak boynunun borcu
ve gündüzün ipeğinde
gecenin tuzunda
uzun uzun
yıllar yaşamak marifet değil
maksat nefes almak olmamalı
amaç var olabilmek
her şeye
herkese
inat
.........
nasıl şahane değil mi bilincin türlü renkleri
ve sokağın sonundaki binanın soluk grisi
..........
hep dışında kaldığım beni içine alamayan soyut yaşam
hiç göremedin var sayamadın hiç beni
toprağın sırtındaki kamburdan kostüm kadar
ruhumu işitmedin hiç anlamadın şarkılarımı
sert poyrazların gözlerine üflediğim
çocuksu öykülerimi
dinlemedin hiç
ego yapmayalım
göğün turkuaz banyolarında güneşle yıkanmadı hiçbir ölümlü
hayat her koşulda her anlamda koşulsuzca devam ederken
yitip giden zamanın ve ölülerin toprak olduğu
anlarda zenginleşirdi hep doğa
lila desenli lavantaların
ve tombul serçelerin
mor zambaklı mutlu
ülkesinde
sıradan
üryan şafaklarda güneşin dili kırbaç gibi şaklarken sarı sarı bozkırlarda
-güzeldik-
dans ederken sonsuzlukta narin bir kuğunun beyaz kanatlarında
-efsaneydik-
özgürce nefes alabildiğimizde
.........
2202202512:03
Kayıt Tarihi : 16.3.2025 23:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!