Derin bir suskunluğun başucunda soluduğum lavanta kokusuyla yeniden gömülüyorum kendime
Ne çok zaman olmuş kendimle karşılaşmayalı Görmeyeli ne çok değişmiş
Hisleri yorgun
Hisleri acıyor Kırgınlığı her zerresine ulaşmış bir beden yığını
Hayallerinin cesetlerini topluyor
Sevgisinin göz yaşında boğuluyor