Lavanta Kokulu Mahmurluk

Sen yok musun sen?
Her sabah beni kendine aşık ediyorsun...
Uykudan kalktığında
O lavanta kokulu mahmurluğun var ya
Beni mest ediyor...

Koltuktayım; elimde gazete, önümde bir fincan kahve
Yatak odasının kapısı açılıyor birden
Eşikte sen...
Saçların darmadağınık, göğsünün altını kaşıyorsun
Ayaklarin çıplak, kısa geceliğinin omzu düşmüş
Kollarimi açıp „ Gel.. „ dediğimde
Bebek gibi büzülüyorsun kucağıma
Başının sıcaklığı yanağımda
Kirpiklerinde hala gördüğün rüyaların
Gökkuşağı renkleri...
Yanağını öpüp
„ Uykudan kalktığında ne kadar tatlı olduğunun farkında mısın? „
diye kulağına fısıldadığımda
Gözlerin kapalı, yarı uykulu
Bana daha da sokularak „ Hııı... „ deyişin.
Sen yok musun sen.
Her sabah beni kendine aşık ediyorsun...