Lav Şiiri - Önder Karaçay

Yanardağ ateşini püskürttükten sonra,
Ateşin soğuması ve lavların dış dünyada,
Ateşsiz bir yaşam görevi başlar.

Soğuma çabaları doğal sonucudur,
Bu doğal afetin sonrası...

Dünyanın en derin katmanlarından
Taşınır dışarı ateş
Doğa isyanını
Derinden gelen bir mesajla verir

İnsan yüreğinde biriken acılarda,
Duygular yoluyla yürekten sözlere dökülür
Tepki bir yanardağ volkanı gibi patlar,
Lavlar sözlerdedir, gözler ateş gibi yakar

Yanardağ ağzı olan dağ demektir,
Karnında magma taşır

Karnı eğridir bu dağların
Açar ağzını, yumar gözünü
Kusar

Dünyanın fizyolojisi insan fizyolojisi ile aynıdır,
Toprakla bağını koparmayan bilir

Yanardağ patlayınca ateşten kaçanlar
Su ve serinlik arar

İnsan ile dağların çeliştiği tek nokta
Dağların zayıf taraflarında
İnsanların güçlü olanlarında
Volkan patlar

Yanardağlar dağların eylemcileridir
İnsanlarında tamamı eylemci değildir

Yanardağlar sürekli lav püskürtmezler,
Zaman zaman yorulur, dinlenirler
Büyük bir hazırlık adına
Ağzını bir müddet kapatırlar…

Susan insanlara çok benzerler,
Her susana değil…

Bir kül ve toz bulutuna benzer
İnsanın isyan duygusu,
Yanardağın öfkesinin büyüklüğü kadar
Yürek dağlar

Önder Karaçay