Bahçemizde yoktur hüzün
Güneşimiz allarında.
Yüzümüzde hükmü güzün
Koşarız aşk yollarında!
Ömrümüzü adımlarken
Yıldızların çiçek açtığı gökyüzünde
Rüzgârın kamçısı önünde
Bulut olmak isterim
Yumak yumak her gece.
Evrende mutlu bir hayat
Yaratmak isterim.
Sen körpe bir fidan
Bense yaprakları kuruyan ağaç.
Sen dalda gonca tomurcuk
Bense solan bir çiçek.
Sen tanda doğan güneş
Saçları ipek ipek,
İçim sanki yaz kurağı
Günüme gün ekliyorum.
Kalbim olsun son durağı
Bir güzeli bekliyorum!
Gece gündüz gözlediğim
Yüzümüzde güneşin allanışı
İçimizde alevler yalım yalım.
Gönlümüzde sevdanın dallanışı
Bu birinci durak: Unutmayalım!
Bakışlarımızın sıcacık izi
Onlar büyüyüp yetişti birlikte
Üstlerine yoktu sanki dirlikte.
Kovalaşıp art arda koşardılar
Görün, nice oynaşıp coşardılar.
Ormanda, okulda, beraberdiler
Birbirlerine hep kanat gerdiler.
Ayrılık gününde yâr sen ağladın
Hep mendil salladın yolcu ederken.
Gözyaşı döküp kâlbimi dağladın
Hüzünle bakıp'Güle güle' derken!
Gece gündüz hayâller kuruyorum
Seneler seneler koşan seneler
Buzullar gibi eriyip yittiniz.
Seneler seneler coşan seneler
Gönül bahçesine neler ettiniz?
Anılarla dolu sönmeyen közler
Dünya! Uyansana derin uykundan
Artık Bosna’da güneş tutulmasın.
Niye akıtılır ki, sellerce kan
Ah, Bosna vahşeti unutulmasın!
Yoksa, utanmayı da mı unuttun
Gece gündüz demez şarkı besteler
Kafeste uçamaz çırpar kanadı.
Birbirinden farklı güzel güfteler
Acaba bülbülün nedir feryadı?
Sesiyle bizleri hüzünlü eder
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!