Latif Batı Şiirleri - Şair Latif Batı

1.Soruyorlar birbirlerine hangi şeyden?
2.O büyük peygamberlik haberinden.
3.Onlar onda ayrılığa düşmekte.
4.Hayır, bilecekler ileride.
5.Hayır, hayır! Bilecekler ileride.
6.Biz yapmadık mı, yer yüzünü bir döşek;

Kış ve yaz,
Çalarsan saz,
Gayret etmezsen biraz,
Çalışırken edersen naz,
Koşturmaktan almazsan haz,
Ne tavuk gelir, ne de kaz!

Hey hey!
Ben bir öğretmenim, ben bir sevdalı;
Durmadan çalıştım, koştum devamlı.
Çilekeş insanız adımız namlı,
Adımız her yerde anılmalıdır,

Dünya uzun bir maraton,
Elbet bir gün bulur son.
Gezip eğlenen değil,
Ter dökenler alır on.

Dünya bir oyun sahası, maç yapılan stat;
Öncekiler göçüp gitti, biraz da sen top at.

Sakın ha, yazık olur, yere tükürme;
Çok insan var, tükürülecek yüzüne!

İşte Alparslan,
İşte Fatih Sultan Mehmet Han.
Bize barbar diyen insan,
Utan, utan, utan!

Alparslan yendiği halde Romen Diyojen'i affetti; ama kendi milleti onun gözlerine kızartılmış mil çekerek gözlerini kör etti. Fatih de İstanbul'u aldığı halde bütün Bizans halkını affetti. Onlara hiç bir kötülük yapmadı. Mallarında, canlarında serbest olduklarını bildirdi; tıpkı Peygamberimizin Mekke'yi fethedince kendisine en büyük kötülükleri yapan müşrikleri affettiği gibi. Bizim tarihimiz bu gibi şanlı olaylarla doludur. Tarihte bu gibi olaylara bizden başka diğer milletlerde rastlamak mümkün değildir. Bunlar açıkça ortada dururken bizi kötülemek için bize barbar dediler. Biz nasıl barbar olabiliriz?

Her insan kendi tarihini kendi yazar;
Sonra yaşar azar azar.
Arkasından hesaba çekilmek için,
Ona da açılır çukur bir mezar.

Ay dolanır, dünya döner;
Güneş doğar her gün yeniden.
Karanlık sarınca her yeri,
Aydınlık bir gün gelir peşinden.
Kış gider, bahar gelir,
Yer yüzü şenlenir yeniden.

Dünya değirmendir, devamlı döner,
İnsanları öğütür birer birer.