Lastikli Tokalar Şiiri - Fatma Çelik

Sonra senden beni bırakmanı isterim
İki salıncak arasındaki boşluğa
İki göz odalı evleri olan dar sokaklı yollara
İki kilit vurulmuş mühürlü kapıların ardına
İki kanadından yaralı yavru kuşun yamacına
Beni bırakmanı isterim senden,
ilk savruluşlarıma . Tüm çıkarların hiç edildiği kendi çıkmazıma.
Şimdi bırakırsan beni yorgunluğuma , sahipsiz duygularıma , telafuzunda döküldüğüm zorluklarıma...
Topyekün bir istila başlar zihnimin acı kıvrımlarına. Ruhumdaki kaçma isteğiyle aklımı kaçırırım. Sonra saçlarım uzadıkça ağırlaşır , diplerinden başlarım ağarmaya.Karartımı anlıma düşen beyazlarım aydınlatır.
Boynumun acı eşiğinde saçlarımı sallandırırım.
Artık kimse anlamaz lastikli tokaların dilinden
Hak ver bana !
En sıkı onlar bağlanır, en çokta onlar dağıtılırlar
Ellerin yoksa artık saçlarımda
En çabuk onlar kaybolurlar.
Asıl olan şu ki ; İnkar edemezsin !
Yalan barındıran ellerin , lastikli tokaları kopardılar.