Lasi Şiiri - Yaşar Yaramış

Henüz bir yaşını yeni doldurmuştu
Anne olup altı yavru doğurmuştu.

Bunların üçü erkek üçü dişiydi
Eniklerini beslemek tek işiydi.

Yine de üç dişi yavrusu yok oldu
Bundan sonra, kalan yavrular tok oldu.

Hiç kolay değildi üç yavruya bakmak
Bir de, ikide bir bahçede tur atmak.

Çok asil,çok güzel bir köpekti Lasi.
Ne söylesem yapar, hiç değildi asi.

Serinlemek için suya girerdi
Sabaha kadar domuzlara ürerdi.

Korurdu hep ölümüne bahçemizi
Karanlıkta bile hep tanırdı bizi.

Otuz ağustos günü sabaha karşı
Kan revan içinde geldi gözü, kaşı.

Sağ üst yanağında koskoca bir delik
Bu hiç görülmemiş bir vahşet,ibretlik.

Dil yerde, kırılmış alt çene, üst çene
Gözüyle, sanki kurtar diyordu bene.

Yüdüm ,kanlı başını,ayaklarını
Buzla oğdum yaralı yanaklarını.

Öğleye kadar ağzından kanlar aktı,
Kurtar beni der gibi, hep bana baktı.

Zavallı,aç susuz böyle nasıl yaşar
Nolur bu mahluka bir şeyler yap Yaşar.

Göz göre göre ölüme gidiyordu
Fakat,ne bir feryat,figan ediyordu.

Hep başını okşadım, dualar ettim.
Çaresizlikten ben de eridim, bittim.

Bir umut diye hastaneye götürdük
Veterinere teslim edip yatırdık.

Tetkik için toplandı beş, altı paytar
Durum kritik,bu ölümü zor yırtar.

Dediler tek çare iğneyle uyutmak
Yaşasa bile ona çok çok zor bakmak.

Dünyadan böyle geçip gitti garibim,
Onu kurtaramadım çok muzdaribim.

Bu cana kıyanlara yazıklar olsun
Benden uzak dursun, Allahın’dan bulsun.

19.09.2019