Larmina Şiiri - Seran Madra

Gönlümün yaban atlarını uysallaştırdın larmina
Sulara karışıp giden gölgelerden ordular yarattın
Çiçekler sana açılıyordu hazanı bahara kattın
Hangi derede berrak bir damla görsem sen sandım
Ey gövdemin en kırılgan dalı larmina
Uyuya kalmış bir kışı avuçlarınla
uyandırdın
Dağların doruklarında üşümeyen ben
Senin gözlerinde donup kaldım
Volkanların ortasında yanmayan ben
Yanaklarının kızıllığında yandım
Kutsal mabedlere sığındım larmina
gördüğüm her ışığı sen sandım
Ayinleri, adakları hep sana adadım

larmina…