Laralı Halil Şiiri - Cemal Safi

Hasretin amansız tuttu yakamı,
Neden olmuyorsun oralı Halil?
Kasten mi terk ettin,yoksa şaka mı?
Bu mudur dostluğun kuralı Halil?

Vefakar kalbimi boşuna yordum,
Bensiz cennet olsa gitmez diyordum.
Yerini güneyli kuşlara sordum,
Tanırız dediler Laralı Halil!...

Başkent midir,yoksa fizan çölü mü?
Mecnun gibi özler oldum ölümü,
Gülmeyen bahtımın sensiz bölümü,
Şimdi çatal çatal karalı Halil!...

Bu mu ağabeylik,bu mu erkeklik?
Bir Tanrı'ya mahsus değil mi teklik?
Kırk avcının birden vurduğu keklik,
Acep ben kadar mı yaralı Halil?...

Kanıtla indinde yerim yüceyse,
Gel de muammayı çöz bilmeceyse,
Senin gönlündeki kraliçeyse,
Benimki sevginin kralı Halil!...

Sen zevkten sarhoşken ben zehir yedim!
Gece gündüz sürdü hasret nöbetim!
Henüz bin derdimin birini dedim;
İsyanlar dilimde sıralı Halil!...

Cemal'in sersefil sen bozma keyfi,
Yüklenme sabrıma,çıldırtma kafi!
Öz kardeşim diye övdüğün Safi,
Şimdi hicranınla daralı Halil!...