Şiirlerden topladım, bütün acılarımı,
Yakama iliştirdim,
Çarmıha gerdim tüm duygularımı.
Şimdiki zamana çekiyorum bütün fiilleri,
Bütün yenilgilerimi temize çekiyorum ,
Çığlık çığlıga anlatıyorum acılarımı,
Sen benım gönlümü aydınlatan,
Karanlık gecelerime ışık olan.
Senınle yan yana olmasakta,
Aynı gökyüzünün altında
Nefes alarak yaşamakta
Ödüldür bana
Bu kentin sokakları sensizken öyle yabancıki bana,
Nerede olduğumu unutup kayboluyorum,
Sensizken kim oldugumu bile unutuyorum.
Korku içinde kaybolmuş gibi dolaşıyorum.
İçimdeki yangını söndürebilmek için,
Su degil seni arıyorum.
Seni gördüğümde kelebek misali yüreğim.
Sanırsın sana doğru kanatlanıp uçacak,
Oysa sen kanadımı kolumu kırdın,
Ne uçakcak bir kelebek bıraktın yüreğimde,
Ne heves biraktin ,nede yaşama sevinci
Hani derle ya kelebek gibi uçtu gitti diye,
Ruhum can çekişiyor ey yar neredesin ,
Yokluğunamı emanet ettin,
Ruhumu teslim edincemi geleceksin,
Gelme artık istemem,
Ben Yaradanıma sığındım.
Sensizlik ne kadar zor gelsede Yüreğime,
İçimdeki yalnızlığı hiç bir şey dindirmesede,
Yanan kor ateş gibi sensizlik Yüreğimi yaksada.
Yalnızlığımla ömür boyu baş başa kalsamda,
Ne yalnızlığım nede ben minnet etmeyiz sana,
Çağırsam duyarmısın beni
Mısralarımda anlatsam seni
Ses verirmisin yazdıklarıma
Öyle bir sessizlik çöktü ki, ruhuma
Esmez artık rüzgar hayatımda,
Sen gittikten sonra!
Yüreğimden kalemime damlayan,
Şiir gibi akıyorsun,
Yüzün dünyamın şiiri.
Bakışların hayatımın nakaratı.."
Güzelliğin gün batımına eş değer..
Sen dediğimde şiirler dökülüyor,
Ben,
Yine vazgeçmedim seni sevmekten...
Eskisi gibi değil ama.
Biraz buruk,
Biraz küs,
Yokluğun öyle derin ki, varlığını bile gölgede bırakıyor.
Her şey var ama sen yoksun;
işte bu, dünyanın en büyük boşluğu.
Yani anlayacağın, yokluğun yok ediyor beni...
Kara bulutlar gibi hüzün çöktü içime,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!