Ay yükseldi lara,
sürgünüm kalbinden.
Kalp krizleriyle bölünüyor bütün düşlerim.
Bilirsin yalnız çocuklar,
hep ölmek ister.
Yorar, kırar minik kalplerini,
elleri bırakılmışlıkları.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
* Ay yükseldi Lara..Sürgünüm kalbinden..Terkedilmiş şehirler
gibiyim. * Sonsuz kutluyorum.
* 10 Antoloji Yıldızı *
Bence ruhun da terk edilmiş değil ama zamansız şehirler gibi!...
'Senelerce, senelerce evveldi;
Bir deniz ülkesinde,
Yasayan bir kiz vardi, bileceksiniz;
Ismi Annabel Lee;
Hiçbir sey düsünmezdi sevilmekten,
Sevmekten baska beni.'ilk beğendiğim şiirlerden di 'annabel lee' ...
şimdi senin şiirinde de aynı hassaslığı,ince ve güzel anlatımı gördüm.
başarılar.
slm sayın Kahraman, siirini okudum tek kelime ile güzel. dizelerde ıfade akacılığını korumaya ozen ğostermıssın bu olunlu ben bu ifadeleri serbest müstezat olarak alğılıyorum. kelımelere katılan canlılık var her ne kadar tabıtın renklerı arasında donukluk ve matlık ta varsa bazı ifadelerin zorlandığını gordüm. bunu ifadenin doğal olmasına bağlıyorum. bence sen hep doğal kal olmaz mı...
zamanlar üstü omanın bir yolu da bu değıl mi... basarılar.....
Sayin Engin bey,
Siilerinize hayranim, tebrik ederim.
Basarilarinizin devamini dilerim.
Nursena
'Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır.' diyordu şair.. Belki sırf bu yüzden gece hem tutasaklığı hem özgürlüğüdür pek çok ruhların... Gece ölümün bize gölgesini hissettirdiği bir tezahürüydü zaman zaman ki bilinmeyen nice yüreklerin ilham ve korku kaynağı oldu...Bunlar sadece çocuk ruhların da değildi.. Bazıları 'yaşamın ağrılarından' bazıları gerçek cevap arayışının şikayetiyle gerçek karanlığa adım attı, yada kimbilir bilemediğimiz gizli nedenlerle... Oysa rüyalar gibi bir kapıydı sadece, zamanı geldiğinde zaten adım atılacak olan... Belki de dönüşümün sıçrama tahtası...
Ay yükseldi.. Karanlık yanları bir tarafa aydınlığı da bir şeyler anlatmıyor mu acaba?
Yorum bir yana -bu benim işim değil- benim şiirden aldığım haz adına, her şiir bir öncekinden daha güzel... Onları besleyen hüznün yanında umarım mutluluğun, umudun da çağrısını görebiliriz zamanla.. Bu en büyük kötülük olsa bile :) Sevgiler..
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta