Lapa Lapa Kar Altında Şiiri - Feridun Şener

Lapa lapa kar altında yanıyor ruhum
Taş duvarlardan geçiyor hayalet duygularım
Kaldırımlar ben gibi ağlıyor
Saçaklarda sular ben gibi donuyor
Sokaklarda kedi adımlı yalnızlık yürüyor sessizce
Hüzün renkli ayrılıklar tütüyor bacalarda
Düş kırıklıklı bir sis çökmüş binaların üzerine
O an, yanık bir türkünün gri ezgisinde seni görüyorum
Ilık sesli gözlerin, gülümseyen tenin duyuluyor tüm camlarda
Erik suyu dökülmüş çoraplar üstünde bir etek
Bluzunun önünü çekiştiriyor ellerin
Kalp rengimle bezeli yanakların
Kuğuları kıskandıran boynunla
Kanatsız umutlarımı havalandırıyorsun
Padişah kızı sen, keloğlanı ben eski masallar düşüyor aklıma
Kanıyorum yine o masalların büyüsüne
Yere attığın ümit işlemeli mendili alıp düşüyorum ardına
Kartopları yapıyorum sen kokulu karlardan
Çıkarıyorum sen işlemeli eski aynamı cebimden
Tam, bakayım, derken
Paramparça oluyor