elif abla elde küre
yürüyormuş sis pus yere
kibel söyler elif hara
gittiğin yol sis pus dere
elif demiş sis pusta sen
sözüm sana olma küsen
gördüğün sis derya gemi
her bir yanı desen desen
kibel demiş elif bekle
ol sis sanki kilim şekle
kilim desen boynuz örük
örük ne de güzel gökle
elif demiş siste ahır
ahır yerde inek bakır
ol bakır kap dolu ak süt
kaynamakta fokur fokur
kibel der ki siste geyik
gezi siste höyük höyük
höyük benim kalem deyip
adım atı büyük büyük
elif demiş kibel yürek
sis içinde yürek görek
yürek sanki elma gibi
elma yere bile girek
kibel der ki siste kar var
ol kar lapa lapa yağar
lapa lapa yağan karın
arkasından güneş doğar
elif demiş siste kilem
iklim iklim gezer bilem
ol kilemde bakla erik
yiyen demiş kile dilem
kibel demiş siste deniz
denizde mim derim neniz
mim denizli yere bakan
der denizde ol mim feniz
mim denizli der sıra se
yirmisekiz deyi bese
üç sırada yirmisekiz
Deyi kulak ver bu sese
Faruk Bakuri
Ömer Faruk Zülfikar Bakuri
Kayıt Tarihi : 21.12.2017 00:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!