Lânetnâme... Şiiri - Ulvi Ziya

Açık, şeytanın yolu; âdemin yolu, örtük...
Mert, doğru, engellenir; yükselir kalleş, sürtük...
Bütün kutsal kitaplar, iyi, doğru olun, der;
Helâl lokma kazanın, helâlinden yeyin, der;
Temiz bir kalp taşıyın, doğru söz söyleyin, der;
Bu kesin emirleri, kimler duyar, kim dinler....?
Bil ki dünyâ sütliman, insanlar melek, artık....(!)
Dehre nâmert de lâzım, cehennem'e de kütük...
Sardı bütün dünyâyı, nice hayâsı yırtık...

Bataklık, kan deryâsı; bir vahşet arenası...
Doğurduğuna pişman iyilerin anası...
Kaç asırlık bir seyir, zulümdür her seansı...
Şeytanla ortak olan, içi kirli, kurtulur;
Kıra döke ilerler, uygun yerini bulur;
''Ya devlet başa olur; ya kuzgun leşe olur'';
Hep nâmerde yâr olan, kahpe dünyâya küstük...
Nâfile yaşıyoruz; dert, tasa, çileler yük...
Stres yurdu başımız; şişmiş, dünyâdan büyük...

Söylenecek çok şey var, şu çarkın dönüşüne...
Akıl ermez bir türlü, şu feleğin işine...
Denî devrân bakmaz hiç, mazlumun gözyaşına...
Merdin, ağu; nâmerdin, bal katar hep aşına...
Dünyâ, oynaşır durur, şeytanın kucağında;
Mert yürekler çırpınır, nâmertlerin ağında;
İyinin ve doğrunun, dert pişer ocağında;
Hâinler en öndedir, her biri şişmiş sülük...
Menfaatler uğruna; kötülük, hep kötülük...

İnsin bir sırlı değnek, semâdan yeryüzüne;
Dilerim, nâmertlerin üstünde parçalansın...
Tekrar tekrar var olup, dönüşsün HAK gürzüne;
Desin: ey zorba kişi, sen hakları çalansın...
Gökyüzünü deliyor; binâlar, örük örük...
Ne yazık ki rûhu yok; her tür malzeme, çürük...
İllüzyonu, yok eder; SÛR'a bir kez üfürük...