döşü yırtık harflerle sırnaşır acı
çığlıklardan taç yaptığında rüzgar
hesapsız savrulur ömür külü.
orospuların naklettiği sayrı gülüş.
çığlık senfonisinin eşiklikte unuttuğu melodi
hiç bir şey eskisi gibi değil artık
namus çağında değil insanlık
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
've belimde kardeş kuşağı
ben, ebem kuşağının altında
gözlerimi yumdum
yudum kirpiklerimi
istediğin yerden kaç
yaktım ikindileri
'nasılsın' der mi serçeler
bilmiyorum
ve artık anlıyor gibiyim
ölülerin gülümsemesini...
...'
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta