Lanetli Kent Şiiri - Ahmet Özalp

Şimdi yıkılmış bir kentteyim
pasaklı ve kirli
göz gözü görmez öyle sınırlı
pencereden bak...
camları buğulu, yerleri ak
toz dumanı birbirine katmış bir şehir
bu bir yanlızlık şehridir
tepesi karabulutlarla dolu ve karanlık...
güneş yüzü görmemiş
bir dağ parçası

bir yanımda kar var
bir yanımda sağınak
gel hangisine sığınak

lanetlidir artık bu kent
bende bıçkılanmış yaradır
yılgısı uslanmamış bir iniltidir
bir şafakta gözleri yeni açılan bebeğin
dünyaya duyduğu ilk tepkidir
bu yüreğimin sonsuzluğunda derine açılan
kırmızı bir güldür
lanetlidir...