Lanetlenmiş Şiir Şiiri - Tamay Önal Polat

Lanetlenmiş Şiir

Soyu tüketilmiş konar göçer kuşlar
Gaga uçlarında okunmamış mektuplar
Sazımın tellerinde türkü avazlarının infazı
İç içe geçmiş çaresiz ince parmaklar
Çekik gözlü bir geyşa sabrı
Beyaz kağıtlardan katlanan masal turnaları,

Bu susku kimin

Işıksız fanuslar
Kaybolunmuş okyanuslar
Camdan filikalara tutunup
Umuda koşuşmalar
Yığın yığın şiir çırpıntısı…

Bu tutku kimin

Aşk kavuran ocaklar…
Simsiyah çingene maşaları
Burgulanıp morartılan etçil zevkler
Sınır müptelası aç nefesler…

Bu ayıp kimin?

Yüce dağların doruklarında
“özgürlük ah özgürlük” haykırışları
Kamp ateşlerine atılmış
Katar katar gençlik anıları
Kötürümleştirilmiş dil ucunda
Boğulmuş ıslık sarkıntıları

Bu kayıp kimin

Dudak titreşimlerinde
Sarsılmaz inançların bitmez sloganları

“Vatan dünyadır, millet insanlık”

Atmosferde delik
İnsan ki kansere yenik…

Bu talan kimin?

Olmadık akıl oyunları…
Eprik ve esrik çözüm yolları…
Tirbuşon işlemez tıkaçlar
Sensizliği nefessizlik sanarak
Sessizliği sarıp sakladığım oyalı mendiller,

Deli bal kovanında zehir iksiri
Masaya inen yumrukların acıyan yeri
Kadehin meye
Meyin serseriye mahcubiyeti
Biberli aşk şerbeti…
Devrilmiş kaşlar…
Gözeleri irin dolu bakışlar.

Bu acı kimin

Avurtlarımda yedi renk karanfil tortusu
Gamzelerim çıldırmış kızıl
Şakayıkların güllerden çaldığı kahkahalar çığıl çığıl
Akdeniz’de mavi ceninler
Mabet taşlarında özürlü bilgeler
Ve gene o sol kafeste aklımın baş edemediği çarpanyer gümbürtüsü
Tanımıyorsun değil mi?
Bu deli kimin?

Tık cüsseli
Kısa Ömürlü,
Çok ölümlü aşk
Hak ettin sen bu Laneti…
Lanet sana..
Söyle
Bu yalan kimin
Dinle
Bu yalan benim.