Lanet Size... Şiiri - Hüseyin Yargı Özmen

LANET SİZE...

duyuyorum o sinsi,
o kulakları tırmalayan,
o kahrolası pişkin
ve de arsız çığlıklarınızı...
ve bütün benliğimle irkilerek,
yaşıyorum buza dönmüş,
ve de lanet olası sırıtışınızı...

bir babayım,bir anayım,
bu topraklara en içten bağlı...
anlayamıyorum,
biri anlatsın bana,
geleceğe dair umutların
yok olmasını...
yenice filizlenen,
körpe canların,
ihanet ateşinde kavrulup,
kül olmasını...

verilen onca emeğin,
beslenen çiçeklerce umudun,
taş olmasını...
bereketli nisan bulutunun.
karabasan gibi,
yarınlara çökmesini...

anlayamıyorum...
anlamaya çalışıyorum...
zira yok başka yolum..
başka seçenek...
a, b, c, d...

dirsekleri çürüdü,
yuttular milyonlarca,
anlamlı ya da anlamsız satırları...
utanıp,sıkılarak istediler
bir paket samsun parasını...
ve de dolmuş ücretini,
ekmek arasını...
analarından,babalarından...

yarınlara ilişkin özlemlerini,
yutkuna yutkuna eritip,
bitirdiler ah! çeke çeke...
kimisi yavuklusunu sildi
gönül defterinden...
kimisi rüyasında görür oldu,
telli duvaklı gülünü,menekşesini...
kimi aldı başını gitti,
bir bilinmeyene doğru rört nala,
kaçarcasına...
sevdiklerinden,canlarından...
kimisi batıverdi kör kuyuya,
hiçbir şey anlayamadan...

işte ATAM bu hale düşürdüler,
ülkemin geleceğini...
karartarak aydınlığı,
razı ettiler sıtmaya,
gencecik fidanları...
ellerinde diplomaları ile gittiler,
kıraathaneye,
kimi tımarhaneye,
kimi de sonsuza...

sahte vaatler,nutuklar,
geleceği yutan,
asalaklar,angutlar...
hiç keser mi insan,
bindiği dalı? ..
bre densizler,bre satılmışlar! ....