Lanet Fotoğraf Karesi Şiiri - Ömer Dalman

O gün yine
tırlatmalar burnunun dibinde
bir cuma akşamüstü
bütün haftanın, zevkli
ama bir o kadar delirtici yoğunluğunun sonunda
iş yerinde günü kapamak üzereydim.

Baş yanlarımın elektriği tavan yapmış,
gözlerimdeki deli bakışı barizleşmiş,
ellerimse
bana ilk dokunacak adama dalmanın eşiğindeydi! ..

Belli ki; yine
servisten inip eve yürürken
tanımadığım insanların bana bakışlarından kıllanıp,
herhangi birine dalma arzum da tavan yapacaktı!
Dolayısıyle beni mutlaka
yürümeme izin vermeden
yolun başından eşim almalıydı!
Çünkü insanlara yazıktı...
Bok yoluna gitmeleri an meselesiydi!

İşte tam bunları düşünürken
iş yerindeki o son saatlerimde
gözlerimdeki deli bakışla
son girdilerimi yaparken siteme;
o arkadaş geldi
beni görüntüledi!

Nedendir bilmem;
tam o anda
yine o çocuksu,
saf,
yarı gerizekalı
kendini mutlu zanneden bakışım devreye girdi!

Ve o lanet fotoğraf karesinde
yine mutlu çıktım! ! !

İçimdeki canavarı ise
sadece bir kaç kişi biliyor...

(Ocak 2008)