En son,
Eminönü’nde sen tutmuştun ellerimi.
Avuçlarında kaybolmuştu sensizliğim.
Ürkek, kararsız ve yoksuldum…
O gün bu gündür hala üşüyor ellerim.
Ve hala hüzünlüyüm…
Ne zaman seni özlesem,
ıslak pencere kenarlarında buluyorum kendimi.
Ve bazen de kendimden geçtiğim sabahlar oluyor…
Kayıt Tarihi : 13.7.2012 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!