Laminia Şiiri - Ali Erden

Sakın çıkma sokaklara Laminia
Seni o an
Sokak lambalarından
Azrail ol sokul dudaklarıma
Öp beni usul usul
Canımı içine çek
Son takatime kadar
Al Ruhumu
Boylu boyunca
Sere serpe
Sokaklarda
Cadde başı köşebaşlarında
Son bir söz soyle bana
Bize dair ne varsa aklında
Sus
Yada sus
Konuştuk yeteri kadar
Hayat laftan ibaret
Olsaydı eğer
Küçük aşkların
Büyük adamları
Mutlu Olamazdı hiç bir zaman
Ölmek buysa eğer
Ne varsa insanın kendine ait
Yoksunluğuna dair
Yokoluşu aslında
Varoluşuymuş meğer
Otur yanıbaşına
Bak azrailde yanımda
Pamukkale Cabernet Sauvignon
İçiyor
Bense Anfora
Genzimde yanik bir tütün kokusu
Sokul yanıma
Korkma benden
En çok dudaklarında
Çocukluk aşklarıma
Bir dokunuş kadar uzak
Bir o kadar yakın
Hesapsızca korkmadan
Gözlerine doyasıya
Bakıp
Laminia
Suskun ve sade
Zamfir'in pan flütü kadar
Zahmetsiz bir üfleyişin
Do ile fa arası
Ölmeyi arar
Ve yanıbaşında
Re ile sol arası
Hissettiğin kadar
Sevmeyi arar
Habersiz ve sessiz
La ile Si arası
İşte bütün mesele
Budur
Laminia
Hayatı aşkı ve ihaneti
La ile Si arası
Belki bir gün
Anlayacaksın
Yaşabilmektir özgürce
Teferruattır yanlızca gerisi.