I
Ney’e nefes olunca gözleri buğulu neyzen
Dönmeye başladı yorgun semazen
Ve takvimlerden haber geldi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Çağırıyor musun beni
Işığında Pervane’yim….
Güzel bir final
Yüreğine Sağlık
Saygılarımla
Çok beğendim.Yürekten kutlarım.
kimse bilmez Lâmelif'i; Elif'i bilme çağında üzerinden geçmişlerdir çünki!
bakıp ibretlik çağlarına 'taa' dedikleri sırrı, kendileri kadar uzak bulur ya
insan; son dem durup öylece ye'sin mi demeli kendi nefsine?
belki düzelir; ve Elif! Lâ der de o zaman
Harika... harika... harika.... Kutlarım yüreğinizi....
***Yamandı o ateşe baş koymak
Yanmaktı… Pervane olmaktı***
ve pervana olmak zordu...ateşe baş koymak yakıcıydı...veee harika bir şiirdi..veeee final işte bu dedirtiyordu...
*****Çağırıyor musun beni
Işığında Pervane’yim….****
tampuan...+..antj...tşk.ler...
Hocam, bu şiirin adı neden Lâmelif değil?
Ney’e nefes olunca gözleri buğulu neyzen
Dönmeye başladı yorgun semazen
Ve takvimlerden haber geldi
Kor düştü bir avuç küle
Bir tebessüm oynattı yerinden
Kemik saplı bıçağı
Kabuk düştü yaranın üzerinden
Yusuf’un kanı birikti düştüğü kuyuda
Rüzgâr savurdu yine çölün ötelerine
Kays’ın ayak izlerini
Ferhat’ın kazması bir defa daha vurdu
Dağın göğsüne göğsüne
Bir tebessüme gizlendi –aşina- ses
İki tel saç savruldu ufuk çizgisine
Akıl gitti…
Çok güzel şiir okudum yine dizelerinizden İrfan Bey,tebrikler..
İşte yüreğinin gösterdiği yerdeyim
Son menzilin son durağında bekleyen
En son yolcu benim mi
Zamanın tükendiği en ölümcül demdeyim
Kimse bilmez ne beklediğimi
Lamelifi de kimse bilmez
Bilmezsin nasıl beklediğimi
Yüreğinize Sağlık İrfan bey, anlamlı güzel bir şiir okudum
**Pervane
I
Ney’e nefes olunca gözleri buğulu neyzen
Dönmeye başladı yorgun semazen
Ve takvimlerden haber geldi
Kor düştü bir avuç küle
Bir tebessüm oynattı yerinden
Kemik saplı bıçağı
Kabuk düştü yaranın üzerinden
Yusuf’un kanı birikti düştüğü kuyuda
Rüzgâr savurdu yine çölün ötelerine
Kays’ın ayak izlerini
Ferhat’ın kazması bir defa daha vurdu
Dağın göğsüne göğsüne
Bir tebessüme gizlendi –aşina- ses
İki tel saç savruldu ufuk çizgisine
Akıl gitti…
II
Yamandı o ateşe baş koymak
Yanmaktı… Pervane olmaktı
Kaçak iğde ağacının kokusunu getirecekti rüzgâr
Ömrümün nefesini getirecekti avuçlarıma
Beklemek yamandı
“Elif”le “ye” arasındaydı hayat
Ve ben “lâmelif”te bekliyordum
Aynaların sırrına sır katmaktı ölüm
Ölüm beklemenin ikiz kardeşiydi
Yamandı lâmelif…
_/__
İşte yüreğinin gösterdiği yerdeyim
Son menzilin son durağında bekleyen
En son yolcu benim mi
Zamanın tükendiği en ölümcül demdeyim
Kimse bilmez ne beklediğimi
Lamelifi de kimse bilmez
Bilmezsin nasıl beklediğimi
Çağırıyor musun beni
Işığında Pervane’yim….
...Sn.ÖZCAN..Dilerim nasıl beklendiğini hisseder !!!!yine çok duygulu..etkileyici.. şiirinizi okmakta çok güzeldi..teşekkürler paylaşımınıza.
Yamandı o ateşe baş koymak
Yanmaktı… Pervane olmaktı
Kaçak iğde ağacının kokusunu getirecekti rüzgâr
Ömrümün nefesini getirecekti avuçlarıma
Beklemek yamandı
“Elif”le “ye” arasındaydı hayat
Ve ben “lâmelif”te bekliyordum
Aynaların sırrına sır katmaktı ölüm
Ölüm beklemenin ikiz kardeşiydi
Yamandı lâmelif…
harika bir şiir sn şair..kutluyorum.
saygılar
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta