Lâmelif Şiiri - Sadi Atay

İçtimalarda adım okunmazmış.
Kaydım da yokmuş zaten, ordu kütüğünde…
Varsın olmayıversin,
Gam mı ki?
Ben, zaten hep ordudayım;
Yazgımı en iyi, şühedâ anlar.
Ben, zaten hep buradayım;
Nöbetim, Vakt-i Sûr’a kadar…

Gören görür;
Gazâda,
En ön safta,
Çift kılıçlı yiğidim.
Bilen bilir;
Sulhta,
İki eli semâda,
Mütevâzı bir âbidim…

Hep, yerde olduğumu sanma, zinhar!
Gör, gökte de esamem var.
Açmışım kanatlarımı, işte!
Bir bakarsın, bir güvercinim;
Mazluma yaren, şefkate mihenk…
Bir de bakmışsın, bir şahinim;
Zalimin tepesine ha indi, ha inecek…

Sol yarım varlık, sağ yarım yokluktur.
Önünde durduğum “Olur”
Gayrı “Olmaz” olur.
Ardımda duran “Olmaz”
Gayrı “Olur” olur…

Uzun söze ne hâcet?
Gazâda buradayım,
Buradayım sulhta…
Kaydım olsa ne olur, olmaza ne olur?
Lâmelif’im: Lâm’dan olma, Elif’ten doğma
Adım okunsa ne olur, okunmasa ne olur?

19.06.2018