Lamekan Şiiri - Yasemin İskender

karanlık kokuyor yüzüm.
koparmaya kıyamadığım bir çiçek gibi
takvim yaprakları.

yatağımda,
soğuk ellerimle ve serince
boşluğa bırakıyorum sensizlikleri.

şarkı kokan ellerin
örseleyip de canımı,
kanımı döküp de damarımdan
öylece giderdin.

giderken
mazlum ve hayin
hem lokman hekim
hem de
vicdanlı bir katildin.

sesin kokuyor kazağım...
tenine yakın bir renkte,
o yitiveren rüyalara kanarım,
buzdan bozma,
ütülü çarşafımda.

henüz gözbebeklerimin kapısını çekip üzerine
adam adımlarını satmıştın oysa düşlerime.
ve şimdi kaynamış yıldızları döküp de üzerime
söyle nereye?

özlemek hatırlamaktan usanmaktır.
anladım.

özlemek
yaşanmışlıkların miadıdır.

ki kaç kere yüzünün perdesinde seyrettim.
acıtsa da topuklarıma kadar bedenimi;
tutuşunu yasaklı saydığım o ecnebi acı elleri.

bir tay asaletiyle yüreğimde taşınır kıskançlığım oysa.
bihabersin;
yuvarlak masalardadır çarpık sevişler,
abraş vücutlardaysa düzgün özlenişler...

şimdi
bir cezaevinin duvarlarını kendi elleriyle ören
bir mahkum (usta) pişmanlığındayım ben.
-örmeseydim keşke.
ya da
- öldürmeseydim.
safsatalı bir kısır döngüde özlem doğuruyorum.
-gelmeseydim keşke.
ve ya hiç gitmeseydim.

ne yapsam
unutkan yastığım ve girdaplı yorganımla,
yokluğunda hayalin, gölgenle sevişir
yana yana
kana kana ve dahası
doyasıya.