Leylasız Mecnun kadar çaresizim,
Yolunu ben karanlıkta gözledim.
Umuttu bana sokak lambaları,
Sarı ışığın altında sensizdim.
Köşebaşında kim var? Görmüyorum.
Sigara dumanıyla umut ettim.
Unutmadım seni, gerek simanla,
Gerek gölgenle hayal ettim.
Her gece bu lambanın altında,
Kim bilebilir ki? Bu benim derdim!
Bir zamanlar "Ayla Güneş gibiyiz,
Bizi kim ayırabilir ki?" derdim!
Adı kadermiş, soyadı ayrılık.
Vaktimiz sayılıymış, bilemedim.
Bu sokakta pek belli değil yüzüm,
Lakin artık ben Mecnun’dan beterim.
Gelip geçermiş sensiz aylar, yıllar.
Sensiz yazılmış benim bu kaderim...
Kayıt Tarihi : 15.3.2025 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!