Lambalar Şiiri - Azazel Simurg

Lambalar
Lambalar gitti
Söndü kibritler
Termitler içti de öldü
Ölümün suyundan

Aglaştık gece boyunca
Hep sarıldık, hep sarıldık
Sıcak derimizi eritinceye,
Geberinceye kadar.

Ölmek gibiydi onu taşımak
Kalbimde ve kollarımda
Sonsuz varsa, ona dek
Akacak sular dönmeden geri
Ve öpüşecek kırlangıçlar
Kuytu karanlıklarda.

Aglayacağız bizse sabaha kadar
Nedensiz gibi, neden siz gibi
Olamadık diye
Sabahlara kadar.
Sabah lara kadar
-acımasızdı güneş
Ve bizi ayıracak kadar
Kalleş

Lambalar söndü
Lambalar öldü
Öldü kırlangıçlar
Öldü ateş
Hepimiz öldük hasretinden
Termitlerin.

Termitler öldü
Ve agladık, agladık
Sabah lara kadar.