Lambada yanan karanlık Şiiri - Ali Çağla

Buzun üzerine basarak kauçuk tabanlı ayakkabılarımı,
Eve giriyorum...
Silkeliyorum başıma yağan anıları
Gardıroba asıyorum “Ben”i
Çoklu “Ben”lerin yanından...
Odanın yakıyorum lambalarını,
Yakıyorum karanlıkları...

Lambaları yakardım
Geceler gözlüğünü bulamayınca annem.
“Aydınlığa çıkasın” derdi...
Annem yıllarca gözlüğünü
Aydınlıkta bulmuştu.
Ben de aydınlığı geleceğin
Karanlık vadilerde arıyorum hala...

Bakın!
Dünyayı gözlüğüyle aydınlatanın oğlu,
Odasını bir lambayla aydınlatamıyor.