Lamba Direği Şiiri - Habil Karabayır

bir lamba direğinde şiirler yazdım sana,
garipti, adı yoktu, sonsuzdu...
bir gece ansızın geldin karanlığın içinden,
yorgundun ve ıslanmış gibiydin..
kuru yaz gecesinde yağmuru hissettirdin..
durdun, baktın, sustun ve gittin,
geceyi arkanda, beni de içinde bırakarak..
bir lamba direğinde şiirler yazdım sana, yazdıkça sevdim, lamba direğini ve seni..
sislerin ardından seçerdim gözlerini,
ki kaybolabileyim diye...
adını fısıldardın ta derinden,
geceyi fısıltın kaplardı, içimi sen...
yıldızlara baktığımı sanırdım sana bakarken..
ve derdim; orda olmak ne güzel, orda olmak ne mümkün..
tenimi acıtırdı evinin önündeki banklar,
bense inadına dahada yerleşirdim,
papatyalarla sarılmışcasına, öylece..
şimdi içimde bir ilkbahar başlıyor.
tomurcuklanıyor yüreğim, açmaya hazır..
kara kış mı, çoktan gitti..
bir lamba direğinde sevdim seni..
garipti, adı yoktu, sonsuzdu.