Lam/bâ Şiiri - Alaaddin Emre

sundu kendini
akşama doğru çekildi çekilenler
göktaşı değil sade bir lam/bâ
ışığında yalnız
yalnızlık içinde yalnız artık
başı dizlerinde

biraz baktık mı kendimize
nerde dönemedik içe bir an
bakmadık ki nerden nereye gittiğimize
hiç değilse ortasında baksaydık
herkesten daha iyi bilirdik o zaman
aymazlıktan uzak durmaya kalkar
gizli bırakmazdık hiçbir şeyi
saklamaktan vazgeçip kendimizi
atınca eteğimizdeki taşları

geldik işte
dağ yolları sarptır tam burada
acıyla yoğrulan dil
suskunluğa alışıktır
demlensin öyleyse

ışık buradadır bak
bu lam/bânın altında
haydi kalk
doğrul kendine

bir başınasın işte
düşün bir parça
hayatın sırrı nedir diye
sunulmuş sana
yüzüne karşı duran
lam/bâ