Suskunluğa tek tanık
''Mevcudat''tı.
Her şey
Ufak bir şehadet ile başladı.
Gönlün sükûtu,
Kalp ağrıları...
Ballar akmıyordu artık
o cânım dilden
Orada hazan kaldı
Zavallı lâlim
Bîçâreliklere daldı.
Ne olurdu?
yalnızca bir kez
dökebilseydi dillerini
bârân olup
dudaktan boşanırcasına.
Kimseye minneti kalmazdı.
Hayfı da olmazdı.
Ah lâlim
..........
..........
Kayıt Tarihi : 21.9.2001 19:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!