Lalezi Sevmek Şiiri - Fırat Gül

Bir ayrılık daha meçhule Diyarbakır; Kaybolurken gözbebeklerimde o devasa surların,
Ve yitirirken sihrini sevgi dolu bakışlarim; Sabretmek kalır gönlüme,
Ve katlanmak düşer lalezimin hasretine.

Bir seher vaktiydi,
Ve kuşlar yeni uyanmıştı zifiri karanlıktan,
Emekçiler ya kısmet diyip düşmüştü yollara,
Henüz küçüktüm,emek nedir bilmezdim,
Dağ gibi yiğidi deviren bıçağın demir olduğunu,
Anne ciğerinde evladinin yeşerdiğini bilmezdim;
Lalezi sevene kadar.
Onu sevmek sevimli bir kuşun kanatlarinda dûnya turu yapmaktı,
Yada hiç tatmadiğin meyvelerin tadını hisetmekti duygularında,
Yani lalezi sevmek şerbet tadinda zehir içmekti.

Asi bir sevdaydı;
Sessiz ama mutluluk dolu,
Küçük bir şehrin nehrini seyretmek gibi,
Yakamozlarda hayal etmek gibi aşkı.

Sessiz bir çığlık,
Yada karşılıksız bir aşk kök salmışsa yüreğinde;
Düştüğün amansız kuyunun farkında olamazsın,
Sen yaklaştıkça kaçan kelebeği;
Kolay kolay yakalayamazsin,
Şavaşmadan aldiğın değerleri;
Onurunla taşıyamazsın.