Gönül dağında bir lalezara bekçi olursan sen.
Ağlayarak yeşerttiğin lalede koklanan olursun.
Duygularını söyleyemediğin her sevgide sen.
Kendi kulluğunda bir garip hizmetkar olursun.
Bir Âdem'de yaşayan,fani alemdesin bilsen.
Ararsan,aşkından gizlediğin Havva'yı bulursun.
Acılarındaki kıvılcımlarıı etrafına saçarsan sen.
Aleminde perişan,hatta inan mekansız olursun.
Bastığın toprakta dolaşırsa,yağmur bulutu senin.
Arzularının mezarlığında,son dualarda yaşarsın.
Karanlık çökünce ağlama,yoksa şayet bir yerin.
Şimşeklerin çakarken,korkularından kaçarsın.
Yağmur bulutlarını taşıyan rüzgar olsan ne fayda.
Kendinden kaçarken ıslanan yine de sen olursun.
Bir bardak suda kopardığın,şu anlamsız fırtınada.
Dağıttığın süründe ancak,garip bir çoban olursun.
Kayıt Tarihi : 18.5.2006 23:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!