Laleş Güneşi Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Laleş güneşi

Aşksız nasıl çalkalansın yürek
a dilimin karındaşı
şiir anamızdan başka ebelermi doğurdu bizi
kuş cıvıltıları dolu bir ağaç olmalı insan
yapraklı dalları çiçeğe durmalı
meyvesi birde gölgesi olmalı
yoksa güneş gizlice ağlar tenhasında
sular köklerinde tıkanır tırmanmaya
telaşlanır toprak bilgeliğinden
insan hepsinin biriktiği emek olmalı...
havaya hava atmalı...
insan orman olmalı...
hepsini koynuna doldurmalı...
yaşama dair ayrımsız hepsini...
insanın kanı yazdı öz tarihini
Anadolu zulmün defteri...
tiranların kutsandığı...
kalın puntolarla kayalara kazındığı...
iki ırmağın emzirdiği bolluk ve
bereketin tanrıçası mezopotamya
bu hali başının belası, talan iklimi...
birde kalbimin en doğusu ezidi kavmi
Ak bulut giyimli laleş güneşi ki;
güneş değmeye görsün anlıma.
şiir doğuruyor yüreğim avcuma nefes nefese...

29 nisan 2018