Lale, Gül, Gönül... Şiiri - Bekir Kesici

Öksüzler bahçesinde hasta ve cahil Gönül,
Ve bu bahçe içinde bir tek Lale, bir tek Gül,

Cehalet diz boyunca, karalar giymiş Gönül,
Gönül’ün gamını bilen bir tek Lale, bir tek Gül,

Haramlara ram olmuş, kirlenmiş idi Gönül,
Haramiye uzanan bir tek Lale, bir tek Gül,

Kızların korkusu; dayı, çaresiz anne; Gönül,
Çocuk mezarların da bir tek Lale, bir tek Gül,

Gül’e güller ile merhaba demez Gönül,
Dede itikadından, çıkamaz olmuş Gönül,
Bin derdin bin put’u var, etrafın dolmuş Gönül,

Lale oku demiş ya, okuma bilmez ki Gül,
Gül okuma bilmiyor! Dinlemek bilmez Gönül,

Lale’den ilham almış dile gelmiş gonca Gül,
Gül sevmeyi unutmuş, taş sever olmuş Gönül,

Önce bahçen; demiş Lale, bahçeye seslenmiş Gül,
Kulak vermiş üç çiçek, tarumar olmuş Gönül,

Kırkıncı çiçek açmış, Lale Mağrur, çoşkun Gül,
Dayıya giden kızına yanan, ağlayan; Gönül,

Kırk çiçekle bahar olan, rengârenk açan Gül,
Kokuşmuş zihniyete mis kokular saçan Gül,
Lale’ye çiçekler sunan cennet gibi kokan Gül,

Hırçın, kızgın, tamtamlar çalar Gönül,
Bedir de ay doğdu, kuyudan sulandı Gül,

Uhut’ta kırılan diş, zırh içinde lider Gül,
Kocasını kaybetmiş, yas tutan vahşi; Gönül,

Kapıda pusu, yatakta taze çiçek; ve şaşkın Gönül,
Hicret eden iki dost, hüzün içindedir Gül,

Yeni bahçe eski şarkı bülbülün dilinde Gül,
Şimdilik hoşça kal, vuslat Fetih’e kaldı; Gönül,

Karalar bağlama Gönül; tavafa geldi Gül,
Artık dingin, artık sessiz, vuslata ermiş Gönül,
Gül Muhammet (SAV) sana geldi, sana geldi son Resul!